Hoe de overheid met kinderen omgaat.
oktober 1, 2008
“Om de kinderen te beschermen”
“De belangen van het kind staan voorop!”
Met dit soort leugenachtige smoezen heeft justitie en de overheid al heel wat misdaden goedgepraat.
Maar het opsluiten van totaal onschuldige kinderen tussen het grootste
gespuis van moordenaars en kinderverkrachters spant toch wel de troon.
Vandaag stond in de Telegraaf een hartverschreurend relaas van
Michaël in ‘t V., een zwakbegaafde maar volkomen onschuldige jongen die
al vier weken achter tralie’s zit, als een crimineel opgesloten in de
gevangenis van Lelystad.
Kinderrechter lees kinderdief mr. M. Rootring veroordeelde hem tot
opname in een jeugdkliniek en een persoonlijkheidsonderzoek: “Het is
noodzakelijk dat bij de jongen, gelet op zijn ernstige
gedragsproblematiek, een persoonlijkheidsonderzoek wordt gedaan, zodat
duidelijk wordt bij welke behandeling of behandelmethode (wat het
verschil hiertussen zit mag Joost weten, DNH) de minderjarige het meest gebaat is”.
Dat het bij de anti-pedofielen helemaal niet te doen is om ‘de
belangen van het kind’, maar veeleer de belangen en voordelen van de
zorgmaffia dienen, bewijzen wel de vier in de haast opgetrommelde
wetsdienaars, waarschijnlijk dezelfde die zeggen een ‘bloedhekel aan
pedofielen te hebben omdat zij kinderen zoveel schade toebrengen’, die
de arme jongen -in de krant staat een foto van hem waarop een oneindig
lieve, mooie jongen verdrietig in de camera kijkt- van huis ophaalde en
als een dief in een boevenwagen transporteerden naar de gevangenis,
tussen èchte dieven, moordenaars en kinderverkrachters!
De gedachtengangen van het criminele gezag zijn immer al raadselachtig geweest!
De Telegraaf: ‘Zijn moeder heeft brieven van de jongen uit
de gevangenis gesmokkeld. Hartverscheurend is het om te lezen hoe de
zwakbegaafde jongen het gevangenisregime ondergaat. In priegelig
handschrift schrijft hij, in een taaltje dat zijn ontwikkeling typeert
en waar zijn verbijstering in doorklinkt: “Toen ik hier voor het eerst
binnenkwam, moest ik naar de wachtcel. Toen moest ik bijna één uur
wachten. Toen moest ik mee om foto’s te maken. Toen weer drie kwartier
op de wachtcel. Toen moest ik plassen in een bekertje. Toen moest ik
mij uitkleden en moest ik mijn ballen omhoog doen, mond open, en toen
moest ik drie keer bukken. En toen moest ik mij weer aankleden.”
De visitatie van de gedetineerden door cipiers, door de ogen van een angstig kind.
Elk moederhart krimpt bij zulke teksten.
De eerste twee weken is hij dagelijks slechts twee keer een half uurtje gelucht. De overige 23 uur zat hij op cel.
Soms klinkt in zijn ‘dagaantekeningen’ wanhoop. In zijn laatste
aantekeningen verzucht hij: “Jeugdzorg gooit mijn toekomst stuk. Ik kan
niet naar school. Dus wat moet ik later worden? vuilnisman? Nu wil ik
zelfmoord plegen. ik word hier gek!”
Het mag duidelijk zijn dat mensen die beweren dat zij, door een
illegale pedofielenhetze en -vervolging, de kinderen willen beschermen,
terwijl zij tegelijkertijd te buiten gaan aan dit soort misdaden tegen
kinderen -en dit hierboven beschreven staat niet op zich; jaarlijks
worden honderden kinderen zo door onze eigen overheid mishandelt!-
allerminst behept zijn met een daadwerkelijk oprecht gevoel, noch naar
kinderen toe noch naar pedofielen, laat staan deze te willen helpen
en/of te beschermen.
Het Pedofront strijdt tegen een moedwillige verwaarlozing en
marteling van kinderen door politieagenten, kinderrechters, cipiers,
zogenaamde gedragsdeskundigen en psychiaters, en ieder die zijn handen
aan dit soort misdaden bevuilt.