Vrouwen doorgaans tuk op DNH!

Vrouwen doorgaans tuk op DNH!

mei 16, 2009

Zoue
ick voor ied’re keer dat ‘n vrouwpersoon naar mij kijkt, naar me
loenst, staart, spiet of gluurt, met welke intentie dan ook, eénen
schamele Euro bekomen, en ik zoue over die Euro net zoals ied’reen in
dit armtier’ge land gewoon belásting betalen, beste lezer, waarleyck,
dán zoue ik rap een miljonair zijn die, wanneer hij maandelijks zijn
uitkering op zijn bankrekening krijgt bijgeschreven, zou lachen om die
fooi, omdat hij tóch wel ‘dagelijks genoeg geld bekrijgt om een riant
lustleventje te leiden zoals alleen slechts miljonairs die beleven
kunnen!’

Ziet hoe immoreel en tegendraads de vrouw is!
Wanneer het oog van de wereld op hen gericht is, en ze weet zich
beloert en gewogen naar haar gedrag en voorkomen, ja, dán doet ze zich
voor geleyck de zindelijkheid zélve. Haar gang is alsof ze naar de
dagelijkse Heilige mis snelt, om al daar voor meneer pastoor te bidden
die hare achting hoger draagt dan de mooiste en knapste kerel op deze
aardkloot.
Doch die haar goed kennen, en door haar veinzen heen ziet, die haar
tred zien als de hoer die zij is en mannen en klanten naar haar huiske
tracht te lokken voor een armzalige habbekrats, waarvoor zij alles, met
de toeweiding en bezetenheid van een non in het klooster, over heeft -
haar lichaam verkopen en haar eer-, díe ziet en herkent de Eva, de
herenverleidster, omdat zij meer in een mannenlul gelooft dan trouw is
aan de God, omdat zij liever haar hele leven drenkt in grens’loze lage
wellust om daarna, als afgesproken, al lachende en vloekend voor
altoos de hellepoort binnen te gaan, dan dat zij haar ziel lavent aan
bezinning en overpeinzing en zich de onreinheid van de vlees’lijke lust
als een gif verre van zich houdt om dan, zoals belooft, voor de
eeuwigheid, naast God in de hemel te verpozen!
Ik peil ze wel eens, die jongedames en rijpere vrouwen, in de stad
als ik een kopjen koffie nuttig of des middags na de thee mijn
verlichte aangezicht koester in de zon.
Dan valt het me immer zo op dat deze signorina’s, deze lichte juffers,
de moeders, zusters, dochters, nichten, buurmeisjes en vriendinnen en
levensgezelinnen der antipedofielen, wanneer ik een schamel lachje
weggeef of -in een overgulle bui- een heus knipoogje ten tonele voer,
in elf van de tien gevallen, als een strontvlieg rond een roomtaart,
meisjes, tieners, jonge vrouwen, dames, deernen, eega’s, viswijven,
lichtekooien, hoeren en hoeremadam’s bij me komen zitten, me achterna
lopen als een kind de ijscoman en me met speelse lachjens en gewuif
bejegenen, als ware ik hun kalverliefde, en niet een ’smerige viezerik,
een ‘ransige pedofiel’ of ‘laffe kinderlokker’, me proberen mee te
lokken, práátjes met me aanknopen – met een wíldvreemde kerel!-, en
jaloers, alsof hun éérste grote liefde alsnog werd afgenomen, naar
jongens en hun glimlachen staren wanneer ik treiterig laat merken niets
van ze te moeten hebben en het eerste de beste joch van veertien dat
mijn pad kruist méér te waarderen dan een hele stráát sletten en
snollen, al zouden ze voor niets hun diensten aan me aanbieden en ik de
rest van mijn leven in een opgedrongen celibaat, als in een
priesterambt, verder moeten leven en af maken.
Nu is het werkelijk zo dat deze geile viswijven, deze lellebel’s,
wanneer het hun gevraagd wordt, wanneer een journalist of onderzoeker
hen zou interviewen, tégen de jongensliefde in stemmen, dat zij, net
als rashoer en moeder aller hoeren Yvonne van Hertum, die al vanaf haar
vijfde tot over haar oren toe in de -toen met snóep!- betaalde liefde
huist, naast van alles en nog wat met míjn lichaam zouden willen
uitspoken wat hun moeders en de lieve God streng verboden hebben, dat
ze een homojongen van zestien misgúnnen, já, gelóóf het of niet, om het
belang ván die jongen, hetzij, lach niet, om het bewaren van de goede
zeden! Ja, misschien krijgt hij er later wel spijt van!
Welk een ware Lucifera! Wat een heksenkolderij! Zuiver dolhuisgepraat!
Nog liever heeft ze die knul er bíj om zich, wanneer de één
uitgeblust is, te kunnen verlekkeren aan den ander omdat háár liefde
voor seks onblusbaar is en ze, als een nymfomane, aan lust en
lustbeleving hangt alsof ze er voor betaald werd!
En dan ijskoud beweren, wanneer het haar gevraagd wordt, dat ze tégen
pedofilie is en mannen, die een jongen liever in hun bed vinden dan een
strááthoer, simpelweg omdat de jongen die liefde beter bij machte is,
dat die mannen gecastreerd zouden moeten worden.
Welnu, ze snijdt nog liever haar eigen man de lul af dan dat zij ook
maar één van die knappe kerels, één van die pedofielen, die zij
openlijk zo beschimpt en vervloekt, maar met wie zij heimelijk loopt te
sjanzen als niemand het ziet, tenminste als hij jong genoeg is
-natuurlijk geen oude man van drieëntachtig jaar!- en gewillig genoeg,
íets aan zou willen doen dat de gang naar háár bedsteê in de weg zoue
staan!
En van kinderen houdt zij al helemáál niet, die bezemstelenkol!
Van mannen houdt zij, en van mannenvleesch!
Kinderen laten haar ijs- en ijskoud, wát zij u ook geloven wilt!