‘Seks met kinderen’ veelal ‘patting’.

‘Seks met kinderen’ veelal ‘patting’.


april 29, 2009

‘Kinderneukers’, kinderlokkers, ‘viezerikken’ en pedofielen worden ze genoemd.
Justitie blaast hun ‘aandrang’ op tot onmetelijke proportie’s. ‘Zeer
schadelijk voor het kind’ stelt zij, in een poging haar eigen fascisme
en marteling te legitimeren.
De ‘zorgmaffia’ en haar ‘Dokter Mengelen’s’ psychiaters bestempelen hun drift tot ‘geestesziekelijk’.
Maar wat willen ze nou werkelijk?

Het onschuldige aan ’seks tussen kinderen en volwassenen’ is de
affiniteit, de naaktheid, het weerloze en kwetsbare, maar bovenal het
bevredigen van de nieuwsgierigheid en de behoefte tot aanraking en
intiem menselijk contact.
Terwijl de meeste mensen en vooral antipedofielen zullen volhouden dat
pedofilie zeer schadelijk is hoor je ze zelden over wat pedofielen nou
werkelijk met kinderen doen, uit schaamte maar vooral ook om de indruk
te wekken dat pedofielen ‘natuurlijk allemaal kinderen willen neuken’.
Daarbij er vanzelfsprekend van uitgaand dat ‘dat niet past’, zo een
grote piemel in zo een klein gaatje, ontstaat de vooropgestelde
veronderstelling dat pedofilie en seks met kinderen slecht, schadelijk
en zeer amoreel is.
Dat de meeste pedofielen, maar ook kinderen, niet veel meer willen dan
zien en laten zien, strelen en gestreeld worden, likken, zoenen en
zuigen ontgaat de domme massa ten volle en dat niet in het minst omdat
zij het taboe rond seks in het algemeen en dan met name het taboe rond
het zelfbeschikkingsrecht van kinderen liever laten als wat zij is, om
zo vooral niet geconfronteerd te hoeven worden met het eigen
minderwaardige mensbeeld dat zij in hun relatie met betrekking tot
kinderen hebben opgebouwd.
Dus blijft pedofilie meestens onbesproken of hooguit betiteld als
‘kleuterneuqen’, volledig voorbijgaand aan het feit dat kinderen juist
gebaat zijn bij intiem, sensueel contact en gedrag.
De heterofiel, die meestal in een autoritaire verhouding tot het kind
staat, echter, voelt zich daarbij op zijn minst ongemakkelijk niet zo
zeer omdat seksualiteit voor hem een taboe is maar veeleer omdat die
insteek zijn autoriteit ondergraaft. Tja, en kinderen zijn er toch om
te ‘gehoorzamen’?
Een andere misvatting van de volwassene is het feit dat kinderen,
althans de groep die ik hier bespreek, niet ’seksueel ontwikkeld’
zouden zijn.
Kinderen, zo denken de meeste volwassenen -ook ten gevolge van dat
taboe, dat immers een vrije informatiestroom in de weg staat- immers
kunnen nog niet klaarkomen en hebben dus geen seksuele gevoelens.
Ze hebben geen ontwikkelde geslachtskenmerken en zijn dus seksueel onkundig en ongeschikt tot hun zestiende verjaardag.
Het feit dat de ontwikkeling van het kind zijn tot het volwassen zijn
natuurlijk nooit van de ene op de andere dag geschied laten zij
begrijpelijk maar even achterwege.
En de kinderen? Die groeien ontspoort op, zonder hun essentiele
behoefte die elk mens heeft en waarzonder elk mens zich op zijn minst
niet lekker bij voelt.
Jongeren raken meer gestresst, asociaal, gewelddadig, onrustig,
ongeconcentreerd en vooral: ze weten niet met seksualiteit en seksuele
gevoelens om te gaan.
Zo brengt de ene generatie zijn overgeërfde fobieën en angsten over
aan de andere en zorgt er voor, dat deze ook oncapabel blijft hun
kinderen op te laten groeien in een gezond, zowel geestelijk als
lichamelijk, bevredigend en vooral gelukkig milieu waarin het kind zich
volledig uit kan drukken en zich ontplooien kan.
De pedofiel vooralsnog wordt als vijfde wiel buiten de maatschappij
gesteld, wat vooral weer zijn aanslag op het welbevinden en de
veiligheid van alle kinderen zijn weerslag heeft.
Aan dat laatste echter hebben de autoriteiten, justitie, de geestelijke
gezondheidszorg en alle (bazige) volwassenen echter geen enkele
boodschap aan.
Voor hen telt alleen hun eigen gezag!